Zoals je in mijn vorige blog kon lezen werk ik in het onderwijs.
Sindsdien heb ik altijd mijn eigen traditie om in het land wat ik bezoek een school te bezoeken. Welke verschillen zie ik? Waarvan gaat mijn onderwijshart sneller kloppen? En hoe kan ik deze ervaring het beste overbrengen aan mijn eigen klas? De dag begon met het instappen in een overvolle oude schoolbus vol rood/blauwe schooluniformen met lachende koppies en daar ging ik mee op weg naar de Harmony Primary School in Soroti, Oeganda.
De bus zit al aardig vol, maar ik pas er nog net bij. Ze vinden het allemaal prachtig en ik hoor mzungu hier, mzungi daar. Mzungu betekent blanke. Onderweg stoppen we vaak en stappen er nog meer kinderen bij. Zelfs op schoot zaten er kinderen (wat met hobbels nog een kunst is om ze ook op schoot te houden) en de laatste kinderen moeten zelfs staan. Een bus vol rood-blauwe schooluniformen, een prachtig gezicht! Ik heb echt zo zitten genieten!! Andersom leek het me ook een mooi gezicht. Een schoolbus vol donkere koppies met rood/blauwe uniformen en dan een mzungu met blond haar ertussen. De overeenkomst: ik lachte net zo vrolijk mee! We stoppen eerst bij de nursury school (=kleuterschool). Ik stap ook even uit en alle kleintjes geven stoer en trots mij een hand. Die blikken met een combinatie van verlegenheid en trotsheid vind ik fantastisch. Want hee, zij durven wel eens even een mzungu een hand te geven 🙂 Zoiets kleins maakt ze al helemaal blij! Geweldig!
Daarna reden we door naar de Harmony Primary School. Het deed me gelijk denken aan de school in Aruba, waar ik 4 maanden stage heb gelopen in 2004. Apart stond een gebouwtje met de wc’s. De directeur vertelde veel over de school en vroeg ook veel over hoe dat in Nederland was. Een leuk, leerzaam en interessant gesprek! Waardevol om wat informatie uit te wisselen. In Oeganda begin je met Nursery School (=kleuterschool) van 3 tot 5 jaar. Daarna ga je naar een Primary School (=basisschool) van 6 tot 15 jaar). Hierna heb je nog de Middelbare School van 15 tot 18 jaar en hierna moet je nog verder leren voor leraar. Ik geloof dat hij twee jaar zei. Ik ben inmiddels al wel aardig gewend aan het Afrikaanse Engels, wat je trouwens zelf ook gaat overnemen, of je Engels hier beter van wordt laat ik even in het midden 😉 het gaat erom dat we elkaar beter kunnen verstaan op deze manier.
Een kijkje in een Oegandese schooldag..
Als de bel klinkt gaan alle klassen in rijen staan op het schoolplein. Ervoor op de galerij staat een meester te vertellen over de schoolregels. Heel negatief, maar dat is in het buitenland vaak zo. De juf in mij krijgt op zo’n moment bijna een allergische reactie.. Hierna wordt de vlag gehesen en zingen ze met elkaar het Oegandese volkslied. Het heeft zeker iets! Hierna vertrekken ze per klas naar de hal, waar een aantal houten banken staan. Ze beginnen hier met een gezamenlijke bijbelopening. Vanuit een hoekje vooraan in de grote hal kijk ik mijn ogen uit! De liedjes swingen de pan uit en ik vind het fantastisch!! Sommige liedjes herken ik van na het avondeten bij Amecet, dus die kan ik enigzins meehummen en enthousiast meeklappen. 180 leerlingen in een kleine hal, het geluid is enorm en ook hier onder begeleiding van een grote djembe. Wat een feest! De juffen en meesters doen mee, al zit er ook een juf gewoon de krant te lezen, hilarisch. Voor mij is deze feestelijke dagopening een kippenvelmoment! Ik straal…
Hierna gaat iedereen naar zijn eigen klas en bezoek ik met de directeur klas voor klas. Zie even een oude schoolfoto voor je van je opa of oma of overgrootouders. Ze hebben hier nog de oude houten schoolbanken waar twee of drie leerlingen naast elkaar zitten en waar de bank vast zit aan de tafel. Echt even terug in de tijd hier! Er wordt veel klassikaal lesgegeven, soms krijgt een kind individueel een beurt en wordt het klassikaal herhaald, maar in sommige klassen wordt zelfs humor gebruikt en wordt samengewerkt in groepjes. Dat had ik niet verwacht! Wat goed! In de laagste groep zijn ze aan het rekenen en in plaats van rekenen met blokjes is het hier rekenen met kleine takjes: geweldig!!
Als iemand een antwoord goed heeft gegeven, doen ze hier een klassikaal klapliedje of ze sturen iemand bloemen. Een mooie manier van een compliment geven vind ik. Iets om in mijn klas te introduceren als ik terug ben? In de pauze mogen alle kinderen een plastic beker pakken, omspoelen met water en om warme poriche gaan. Dit is een soort warme havermoutspap die in Oeganda veel wordt gedronken. De keuken ligt in een gebouwtje achter de school en hier wordt gekookt op kolen en vuur. Er staat een hele rij kinderen te wachten op poriche, mooi om te zien. Nu maakt de fotograaf in mij sprongetjes!
Samengevat.. een dag vol verwondering, herkenning en genietmomentjes. Tja, je bent juf of je bent het niet natuurlijk. Het is voor mij belangrijk om het vooral allemaal in hun waarde te laten. Dit is Oeganda en ik werk in Nederland. Beide goed en ik ben er van overtuigd dat we veel van elkaar kunnen leren. Misschien iets om te onthouden voor een ander vrijwilligersproject?
