Yoga en meditatie heb ik drie jaar geleden geleerd in Nepal. Deze dagen zullen me altijd bij blijven. De start, zo bleek..

In 2014 in Nepal ben ik in een yogacentrum in aanraking gekomen met yoga en meditatie. Niet helemaal toevallig. Altijd als ik erover las, dan wekte het mijn interesse. En waarom dit dan niet leren in een van DE landen hiervoor. Ik had van tevoren niks geboekt, behalve mijn eerste overnachting in Kathmandu, maar blijkbaar had ik iets in mijn hart behoorlijk aangewakkerd. En zo bracht ik de eerste week door in een yogacentrum waar ik verschillende vormen van yoga en meditatie leerde. Ontspanningsoefeningen, ademhalingsoefeningen, yoga-oefeningen en meditatie kwamen verdeelt over de dag in heel wat uren voorbij.

En ja, ook ik moest soms grinniken om een of andere absurde pose in de hatha yoga. Ik weet niet wie van jullie ook aan yoga doet, maar bij ’the lionpose’ dacht ik echt: WTF?? Oke, niet denken, gewoon doen. Ik zat daar met nog twee andere reizigers, waaronder een interessante, aantrekkelijke man. Wat regelmatig voor een hilarische situatie in mijn eigen hoofd zorgde. Zie je het voor je? In je kloffie, helemaal naturel, naast elkaar neusspoelingen en bizarre yoga poses ondergaan. Waarbij deze interessante man alles tip-top voor elkaar kreeg en ik soms als een kluns omviel of een houding niet eens voor elkaar kreeg.

Inmiddels gaat het beter.. 😉
Gelukkig waren deze twee mede reizigers onwijs toffe mensen, en hadden we hier tijdens de vrije momenten en wandelingen in de prachtige omgeving de grootste lol om. Het Engels van onze Nepalese leraar was Engels met de welbekende Aziatische twist. Wat hebben we toen en na afloop veel gelachen om de zin waar hij iedere les mee eindigde: ‘May all the beans be happy.’ Wat natuurlijk moest zijn: ‘May all the beings be happy.’

En laten we vooral alle mooie momenten niet vergeten. De rust die door de vele uren meditatie en yoga ontstond, de nieuwe ervaringen, de prachtige gesprekken, het slapen in een tent met de dartelende vuurvliegjes voor mijn tent. Deze dagen zullen me altijd bij blijven.

De start, zo bleek..

Voor diegene die mij niet kennen. Ik ben nuchter, realistisch, enthousiast, vaak vrolijk, houd van muziek, dansen, een feestje, lekker eten, een goed glas wijn, kampvuur, bbqen, vrienden, mijn familie, gezelligheid, strand, shoppen, mijn hangmat en ga zo nog maar even door.
Waarom ik dit vertel? Omdat dit dus gewoon allemaal samen kan gaan met yoga en meditatie ;). 

Ik houd van deze humor 🙂
Ja, ik ben nieuwsgierig en sta voor veel dingen open. Zo heb ik mijn reiki behaald toen ik 16 was (wat op dat moment vooral mijn moeder een goed idee vond, maar waar ik zeker altijd achter heb gestaan en sindsdien dankbaar gebruik van maak). Ook heb ik verschillende lezingen, trainingen en cursussen gevolgd (ik zal je de titels besparen, want die leggen niet altijd uit waar het echt over gaat) en heb ik verschillende boeken gelezen.

Ik ben sinds mijn Nepal reis trouw aan mijn yoga en meditatie. Ik volg vanaf mijn thuiskomst uit Nepal wekelijks mijn yoga/meditatielessen bij Satja-Joega, zij geven Integrale Yoga, wat aansluit bij de yogavorm die ik in Nepal heb geleerd. Iedere les bestaat uit ontspanning, hatha oefeningen, ademhalingsoefeningen en meditatie. Ik kom er graag!

In Nepal heb ik geleerd dat yoga/meditatie niet iets is wat je 1x in de week een uurtje doet. Iedere dag 20 min. yoga en 10 min meditatie is volgens hen het beste voor lichaam en geest. En ja, er zijn periodes waarbij ik dit naast mijn wekelijkse les trouw iedere ochtend doe. Er zijn periodes waarin ik niks doe (die komen wel steeds minder vaak voor) en alles wat daar tussen ligt. Het wordt steeds meer onderdeel van mij en feit is: ik voel me gewoon echt beter als ik ’s ochtends mijn yoga en meditatie heb gedaan. Concreet: ik voel me rustig en ben meer tevreden. Een drukke dag op mijn werk voelt niet meer aan als ‘stress’ maar als ‘ik heb veel te doen’. Met de nadruk op ‘voelt anders aan’. Ik voel de drukte niet meer in mijn lijf, van binnen voel ik rust. Heel fijn! Een ander bijkomend voordeel is dat ik letterlijk lichamelijk beter in mijn vel zit. Mijn rugklachten zijn afgenomen en ik heb minder ‘pijntjes’.

Een yogales in Nepal op de top van een berg, bij zonsopkomst, met uitzocht op de Himalaya.
En tja en wat is nou meditatie? Ik zeg zelf altijd: ik zet even mijn hoofd uit. En nee, niet dat je dan geen gedachtes mag hebben. Maar gewoon even zitten en je richten op jezelf. Je even afsluiten van alles en iedereen om je heen. Het omvat nog veel meer en dit kan ik nog veel uitgebreider toelichten, maar dat ga ik nu niet doen.

Naast het zo goed als dagelijks mediteren, ga ik ook af en toe naar een retraite. Zo ben ik in Nepal ook een week in een boeddhistisch klooster geweest waar ik om 5.00 uur opstond om mee te luisteren als de monniken mediteren en hun mantra’s zingen. In Sri Lanka ben ik 5 dagen naar een boeddhistisch klooster geweest bij de Nonnery (lees: 2 nonnen). En in januari en afgelopen april ben ik een aantal dagen naar een boeddhistisch centrum geweest in Nederland.

In Kopan Monastery in Nepal.
Het meest bijzondere aan een retraite vind ik naast de bijzondere ervaringen en persoonlijke inzichten de band met de anderen. De dag waarop je aankomt, je kent nog niemand en je maakt kennis met de anderen. De mensen die de retraite leiden, maar ook de andere deelnemers. En zo zie en voel je al die verschillende mensen, die daar allemaal met hun eigen opvattingen en ervaringen zijn en die steeds meer tot elkaar komen. Of het nu in stilte is of niet, deze band ontstaat hoe dan ook. Dat vind ik echt heel gaaf! Alsof je even in dezelfde bubble leeft. Zonder prikkels van buitenaf, omdat je telefoon uit staat en je vaak op een mooie rustige plek bent. En bij het afscheid nemen geef je deze mensen vaak al een oprecht gemeende knuffel en gaan er mooie woorden heen en weer. Daar geniet ik enorm van! Het observeren en onderdeel zijn van dit proces. Afgelopen januari was de retraite bijna volledig in stilte. Ik heb een legging, wijde trui aan en geen make-up op. Als er dan bij het afscheid nemen gezegd wordt: ‘Bedankt voor je sprankelende aanwezigheid!’, dan voelt dat echt heel speciaal.

Wel vraag ik me vaak af waarom veel mensen een meditatiestem opzetten bij yoga of meditatielessen of oefeningen. Je weet wel wat ik bedoel, zo’n extreem zachte, vriendelijke  en vertraagde stem. Die stem die je meestal niet hoort in een gewoon gesprek met hen, maar die ‘op wordt gezet’ bij het starten van de les. Oke, ik snap heus wel dat meditatie oefeningen die gebracht worden met een felle of stressvolle stem niet per se ontspanning opwekken. Maar waarom niet je gewone stem op een rustige manier gebruiken. Ja deze bestaan ook hoor, je moet alleen wel even zoeken. Afijn, ik heb me hier uiteindelijk overeen gezet en eerlijk is eerlijk: het went, echt waar.

Nee, ik ben geen boeddhist, maar ik kan me wel vinden in veel van hun opvattingen. En zo geldt dat ook voor alle andere richtingen of theorieën waar ik wel eens mee in aanraking kom. Ik respecteer iedereen zijn keuze daarin. En ik volg hierbinnen mijn eigen weg. Ik omschrijf het zelf meestal als: ik vind veel interessant en ik luister graag naar veel verschillende opvattingen en levenswijzen. Ik leer, neem met me mee wat me aanspreekt en wat aansluit bij wie ik ben en waar ik voor sta en probeer deze nieuwe inzichten toe te passen in de dagelijkse praktijk. 

Deze foto is genomen op de top van Rockhill Monastery in Sri Lanka.
Ik ben benieuwd naar jullie ideeën over yoga en meditatie. Wordt je nieuwsgierig of doe je het al?

2 comments

  1. Haha, ik moest erg lachen om je meditatiestem, die is inderdaad heel herkenbaar. Ik mediteer vaak met de app Buddhify, mede omdat zij je wel begeleiden maar zonder meditatiestem! Knap dat je zoveel yoga doet, ik weet niet waarom maar bij mij zit er vaak een drempel. Ik weet dat ik me er goed door voel, beter en ontspannen in mijn vel zit, etc. Maar toch doe ik het nooit! ’s Ochtends geen zin (“eerst even wakker worden”), ’s avonds geen tijd, voor het slapen gaan alweer te moe. Alsof ik nergens 10 minuten zou kunnen vinden voor op de mat. Als jij een tip hebt om dit te tackelen dan hoor ik het heel graag!

    1. Hoi Ayla, wat een leuke reactie! En bedankt voor de tip Buddhify, die kende ik nog niet. Ik kende alleen de app Headspace, die bevalt me trouwens ook.
      Ik ga eens kijken of ik je geïnspireerd krijg om ergens in de dag toch eens wat tijd door te brengen om het yogamatje. Allereerst: heel herkenbaar! Ik kan alleen maar praten wat voor mij helpt en heeft geholpen. Ik heb een wake-up light gekocht waardoor ik geleidelijker wakker wordt door een licht wat steeds feller wordt en uiteindelijk de golven van de zee en een verdwaalde meeuw. Redelijk vertrouwde geluiden als je in Zeeland woont, zoals ik. Ik heb er voor gekozen om deze wekker 30 min eerder te zetten. Zo heb ik en nog tijd om even wakker te worden, en ik kan op een rustige manier aan de dag beginnen. Ik ben er inmiddels van overtuigd geraakt dat dit halfuurtje me meer oplevert dan een halfuur slaap. Dat heeft veel geholpen. Want 06.15 klinkt toch echt anders.. En daarnaast zorgt de wekelijkse groepsles er bij mij voor, dat ik me bewust blijf van het effect wat yoga en meditatie op mij heeft. Het heeft mij ook geholpen door de lat niet te hoog te leggen. Als het je vier van de zeven dagen lukt, dan is dat al heel fijn! Op den duur komt het in je systeem en dat helpt enorm, al kan ik dus ook niet voorkomen dat ik af en toe weer even in een stillere periode terecht kom. En dan niet stil in de zin van innerlijk stil, maar in de zin van yoga-stil 😉 Ben je gevoelig voor een beloningssysteem? Je kunt ook jezelf belonen dat je na een maand na een aantal keer yoga te hebben gedaan een nieuw matje mag kopen of iets dergelijks?
      Ik hoop dat er iets tussen zit waarvan je denkt, ja ik ga het eens proberen.. en zo niet: ook prima! Een beetje lief zijn voor jezelf is volgens mij de kern van dit alles 🙂 succes!
      Lieve groet, Willemijn
      (PS je hebt een leuke site, ik werd nieuwsgierig ;))

Geef een reactie